استقلال در اولین مسابقه آسیایی اش، آشکارا برتر از حریف بود (خصوصا در نیمه اول) و لایق پیروزی. و البته کسب نتیجه تساوی در زمین حریف هم به هیچ وجه، نتیجه بدی نیست. با این حال چنین بازی هایی بیشتر به خاطر اینکه احساس می کنیم پیروزی را راحت از دست داده ایم، تاسف بر انگیزند.
خط دفاع و دروازه بان الریان از همان دقایق ابتدایی اشتباهات و ناهماهنگی شان را به رخ استقلال کشیدند! ساده ترین سانترها و پاس های هافبک های استقلال، چنان مدافعان حریف را به هم می ریخت که انگار «ترس» و «بهت» را فریاد می زدند…! ولی افسوس! افسوس که استقلال خود کاری کرد که ترسشان بریزد!

و استقلالی که در ۱۳ مسابقه اخیرش ۲ گل دریافت کرده بود، در یک مسابقه ۳ گل خورد! آیا این تفاوت فوتبال ایران و آسیاست؟!

دو نیمه ی وارونه…

نیمه اول و دوم به لحاظ نتیجه و روند بازی، در مقابل یکدیگر قرار می گیرند. در نیمه اول، استقلال دو گل در جریان مسابقه به ثمر رساند و حریفش از روی نقطه پنالتی و در نیمه دوم، الریان دو بار موفق به باز کردن دروازه استقلال شد و استقلال تک گلش روی ضربه ی پنالتی بود.

این وارونگی (که در جریان مسابقه هم مشهود بود و الریان در نیمه دوم حملات خطرناک تری داشت) حاصلِ عدم استفاده ی استقلال از «روحیه ی بازنده» الریان بود که در خنثی کردن داشته هایش به دست خود صورت گرفت.

تفکر دفاعی استقلال البته از همان ترکیب اصلی به چشم می آمد. حضور هر سه مدافع میانی به همراه دو هافبک دفاعی در جمع ۱۱ نفر و بیرون گذاشتن علی حمودی، بیشتر از تلاش برای «نباختن» تا «بردن» خبر می داد (که با توجه به میزبانی الریان، این تفکر غیر منطقی هم نبود) اما، وقتی با شروع مسابقه استقلال خیلی زود به موقعیت های گلزنی رسید، می شد توقع بازی جاه طلبانه تری داشت.

موج گسترده حملات استقلال در ابتدای بازی، به صورت تدریجی کاهش یافت و این نه تنها، مدافعان حریف را آسوده تر کرد که مجال و جرات حمله کردن را هم به حریف داد.

عدم استفاده از نقطه ضعف حریف، دادن فرصت به نقطه قوت حریف!

سنگربان نامطمئن الریان با هر سانتر، دچار سردرگمی می شد و هر پاس در عمقی، مدافعان قطری را می لرزاند. استقلال برای به دست آوردن موقعیتِ گل، مشکل چندانی نداشت اما، پاس های رو به عقب بازیکنان هر بار تسکینی برای حریف بود.

در مقابل، هر ضربه ی ایستگاهی الریان، نفس ها را در سینه حبس می کرد و بازیکنان استقلال هم در دادن این نوع ضربات به حریف، سنگ تمام گذاشتند!

شاید استقلالی ها از یک پیروزی باد آورده، چنان متعجب شده بودند که خودشان هم باور نمی کردند بتوانند ۳ امتیاز خارج از خانه بگیرند و شاید هم، آن قدر از تزلزل دفاعی حریف، ذوق زده شده بودند که فکر می کردند تا آخر بازی، فرصت زیادی برای گلزنی وجود دارد و لازم نیست عجله کنند!

هر چه بود مصداق «گل نزنی، گل می خوری» بود. اگر در نیمه اول استقلال تا مرز رساندن اختلاف به دو گل پیش رفت (و خیال هوادارانش را از پیروزی راحت کرد) در نیمه دوم، حتی تا چند قدمی شکست هم نزدیک شد.

تعویض ها و افسوس ها

فرهاد مجیدی، فرزاد حاتمی و علی حمودی هر سه روز پر فروغی داشتند. تعویض های قلعه نویی خوب بودند ولی، چرا از ابتدا به میدان نرفتند؟

حمودی و حیدری همواره زوج خطرناکی برای رقبا به شمار می آمدند و امروز هم با هماهنگی حیرت انگیزشان، حملات متعددی را پایه گذاری کردند. ولی چرا این زوج طلایی، تنها حدود ۳۰ دقیقه مجال بُروز داشته باشد؟

مجیدی در بازی های قبلی، انگیزه و آمادگی اش را ثابت کرد. چرا این وزنه ی روحی – فنی، تنها باید یک تعویض طلایی باشد؟

در حقیقت تعویض های استقلال بیشتر جبران اشتباهات ترکیب اصلی بودند تا تدابیری درست در جهت ضربه زدن به حریف. و ضمنا انتخاب بازیکنان خروجی هم خود مجال بحث است که چرا آرش برهانی (که با فرار برق آسایش پیروزیِ نیمه اول را به ارمغان آورد و می توانست در نیمه دوم، باز هم زهر دار باشد) و حسن اشجاری (که می شد روی نفوذها و اوت هایش برنامه داشت) باید زمینِ مسابقه را ترک می کردند.

آسیا ۲۰۱۳ تازه شروع شده و می توان از اشتباهات درس گرفت. مثل لیگ امسال که استقلال هفته به هفته بهتر شد و اکنون در صدر جدول یکه تازی می کند…

نظرات شما عزیزان:

ss.m91

ساعت18:24---12 اسفند 1391

نگار جونم ببخشید موقعیتم اضطراریه باید برم.شاید تا آخر شب باز اومدم.فعلا بوووووووووووس بای
پاسخ:خواهش عزیزم.ولی من از ده به بعد نیستم

ss.m91

ساعت18:23---12 اسفند 1391

تو میتونی ببینیش؟
پاسخ:متاسفانه نه

ss.m91

ساعت18:14---12 اسفند 1391

میدونی از چی بیشتر از همه میسوزم؟ وقتی بهم میگن عشق تو مثل حباب میمونه زود از بین میره...
پاسخ:نه به خاطر این چیزا حرص نخور.چون هیچوقت حرف دیگران درمورد عشق تو به معشوقت درست نیست.کسی میتونه راجع به عشقت نظر بده که خودشم عاشق واقعی باشه

ss.m91

ساعت18:11---12 اسفند 1391

نگار نمیدونی وقتی واسه ی یه لحظه میبینمش انگار همه ی دنیا را بهم دادن....
پاسخ:من وقتی میبینمش یا خنده هاشو یا ناراحتی هاشو میبینم نفسم بند میاد.حالم دیگه دست خودم نیست....

ss.m91

ساعت18:09---12 اسفند 1391

واقعا؟پس درد منو خوب میفهمی؟
پاسخ:آره خوب خوب میفهمم

ss.m91

ساعت18:08---12 اسفند 1391

نگار خیلی سخته به خاطر عشقت همه ی خوشبختی های زندگی رو از دست بدی؟مگه نه؟
پاسخ:آره عسیسم.این یه مورد را واقعا درک میکنم.چون خودم الان مبتلاشم

نیلو عاشق آرش

ساعت0:25---12 اسفند 1391

سلاااام عسیسم.چه عجب چشم ما به جمال شما روشن شد؟کجا بودی دختر؟

راستی عجب بازی گندی بود.چه قدر بدشانس بودیم.ولی قشنگترین لحظه ی بازی گل آرش و شادی بعد از گلش بود....
پاسخ:سلام نیلووو جون.شارژم تموم شده بود گلم.ولی ما خوب بازی کردیم.داورش گند بود نیلو

لاله

ساعت0:22---12 اسفند 1391

سلام نگاری چه قدر دلم واست تنگ شده بود.چرا چند وقت نبودی؟
پاسخ:سلام عزیزم.منم همینطور.شارژنتم تموم شده بود

ss.m91

ساعت0:21---12 اسفند 1391

سلام چه عجب من تونستم نظربذارم؟

هردفعه که میومدم کامنت بذارم نمیشد.

الحق که بازی ناعادلانه ای بود.راستی نگار اون عکس فرهادو که بهت دادم را دستت رسید؟
پاسخ:سلام عزیزم.آره مرسی خیلی قشنگ بود البته قشنگی از داداش خودمه.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: